Μια φορά κι έναν καιρό, πολύ μακριά από τη γη
μαζεύτηκαν οι άγγελοι και είπαν στο Θεό:
«Κύριε, είναι καιρός για μία καινούργια γέννηση
για ένα μωρό που θα χρειαστεί πολλή αγάπη».
Η πρόοδός του θα είναι ίσως αργή
δε θα ‘χει πολλά κατορθώματα
θα χρειαστεί και περισσή στοργή
από τους γονείς που θα το συναρτήσουν κάτω κει.
Ίσως να μην τρέχει, να μη γελάει ή να παίζει
κι οι σκέψεις του να φαίνονται πολύ μακριά
για πολλά χρόνια θα είναι μικρό και άπειρο
κι ο πολύς κόσμος θα το ξέρει με τ’ όνομα ανάπηρο.
Γι’ αυτό, Κύριε, ας προσέξουμε πού θα το στείλουμε
θέλουμε τη ζωή του να είναι ήσυχη
Σε παρακαλούμε, Κύριε, διάλεξε Εσύ τους γονείς
που θα κάνουν αυτό το δύσκολό Σου έργο.
Ίσως δεν καταλάβουν αμέσως
τον όμορφο και δύσκολο ρόλο που τους αναθέτεις
αλλά αφού θα το στείλεις Εσύ
ενίσχυσε την πίστη τους και δώσε τους πλούσια αγάπη.
Κάμε τους, Κύριε, να καταλάβουν ότι είναι ευλογία
το δικαίωμα που τους δίνεις να φροντίζουν το δικό Σου δώρο
το πολύτιμο μωράκι τους, τόσο αγνό και ήσυχο
το παιδί που στέλνεις από τον Παράδεισο.
(ανώνυμος)
